Centra integracji społecznej, zakłady aktywności zawodowej i warsztaty terapii zajęciowej w 2014 r.
W 2014 r. aktywną działalność prowadziło 125 centrów integracji społecznej (CIS), 88 zakładów aktywności zawodowej (ZAZ) i 691 warsztatów terapii zajęciowej (WTZ). Spośród nich 3/4 zostało utworzonych przez podmioty non-profit, tj. stowarzyszenia, fundacje oraz społeczne podmioty wyznaniowe. Odbiorcami usług integracyjnych świadczonych w 2014 r. przez CIS-y, ZAZ-y i WTZ-y było około 38,5 tys. osób, z czego 78% stanowiły osoby z orzeczoną niepełnosprawnością.
Między 2013 r. a 2014 r. liczba placówek reintegracji społeczno-zawodowej zwiększyła się o 20 jednostek, tj. o 2%. W okresie 2005-2014 odnotowano wzrost o 230 placówek, co oznacza średnioroczny przyrost o 3%.
W politykach publicznych krajów Unii Europejskiej, w tym Polski, od wielu lat zwraca się uwagę na potrzebę przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu. Problem ten dotyka osób, których uczestnictwo w podstawowych wymiarach życia społecznego jest z różnych przyczyn ograniczone. Szczególnie istotny jest status tych osób na rynku pracy, ponieważ możliwość zarobkowania nie tylko wpływa na ich sytuację ekonomiczną, ale również tworzy warunki do pełnienia licznych ról społecznych. Usługi, których celem jest integracja lub reintegracja społeczno-zawodowa świadczą podmioty nowej gospodarki społecznej, a wśród nich funkcjonujące w polskim porządku prawnym od przeszło 10 lat centra integracji społecznej, a także od blisko 15 lat zakłady aktywności zawodowej i warsztaty terapii zajęciowej. Działalność tych trzech typów placówek stanowi przedmiot niniejszej notatki.